vrijdag 30 december 2016

31 december 2016


Het is nog vroeg in de morgen op de laatste dag van 2016. Ook dit jaar is weer voorbij gevlogen, een mooi jaar is het geweest. Het prachtige Nieuw Zeeland, zowel op het water als op het vaste land. Een halfjaar Zuid Afrika, waar het hard werken was, maar waar ook de vriendschapsbanden weer werden aangehaald en alles als vanouds was.


Een kritische schipper kijkend naar zijn boot

Een week geleden dan eindelijk weer in het water, altijd spannend! Geen water in de boot, een motor die goed start, dus groen licht en snel richting Town Basin in Whangarei. Hier stond ons ontvangstcomité, in de vorm van Sharron en Menno, al te wachten en na een snelle tewaterlating borrel naar onze eerste kerstborrel bij Hans en Veronica, vrienden van Sharron. Een goede start van het festive season


Voor het archief, kerst 2016 Whangarei.

Kerstavond werd gevierd in huiselijke kring op de berg bij Sharron thuis, compleet met een grote ham en pavlova toe, George Michael op de achtergrond, niet wetende dat dit zijn Last Christmas zou zijn.





Kerst op zijn Nieuw Zeelands.

De eerste kerstdag begint traditioneel met zelfgemaakte kerststol, een uur aan de telefoon hangen met mijn zus en voorbereidingen van het kerstdiner, wat we aan boord van de UnWind zullen hebben. Jacomine en ik hebben de taken verdeeld, dus relaxed voor beiden. Het wordt een reuze geslaagde avond met heerlijk eten en wijn. Dankszij de nieuwe zijflappen aan de bimini kunnen we tot laat buiten zitten compleet met kerstverlichting en live muziek op de saxofoon! De volgende dag wordt er enigszins met het schaamrood op de wangen naar de glasbak gelopen......



De dagen worden goed ingevuld met de nodige klussen. De nieuwe zeilen opgehesen, het "glazen huis" wordt hier en daar nog aangepast, het teakdek geschrobd en de voedselvoorraad aangevuld. Het plan is om begin januari weer het ruime water op te gaan. Waarheen? Daar waar de wind ons heen blaast.
Voor vandaag eerst de oliebollen en flappen bakken en het jaar afsluiten met een leuke avond!

Gelukkig nieuwjaar!

donderdag 22 december 2016

Werk aan de winkel

22 december 2016

Voor degene die denken dat ons leven als cruisers alleen bestaat uit "sun downers", warm blauw water en een beetje aan onze kleur werken.....laat ik je bij deze uit die droom helpen!


Het is altijd een hele workout om Nelis de 23 meter hoge mast in te lieren. Toch maar die elektrische lier voor Kerst volgend jaar.....?  Voor Niels altijd weer de vraag of ik hem niet laat hangen voor een tijdje....

Een van de klussen is om een nieuwe coax draad door de mast te trekken voor de radioverbinding. Een hele toer, want de kabel is dikker dan de originele en er moet ook een nieuwe antenne bovenin de mast gemonteerd worden. Al met al gaat het gelukkig goed en hebben we weer goede ontvangst. 
We hebben ook gekozen voor een stagzeil op een roller. Net als het voorzeil kan je deze dan vanuit de kuip in en uit rollen. We vonden dit iets veiliger, want bij de laatste overtocht schoof Niels zowat met zeil en al tussen de relingdraad door overboord. 
De onderkant heeft ook weer een beurt gehad met antifouling verf en de schroef is behandeld met het hier populaire middel Propspeed. Hopelijk hoeven we dan onderweg niet meer de kokkels er af te schrapen, is ook nog eens beter voor het milieu en kost het minder diesel..... als het werkt! 
Ook is het andere anker (SPADE) uit het vooronder gehaald en deze met het Delta anker verwisseld en de ketting is opnieuw gegalvaniseerd. 
Verder hebben we, lees Niels, veel lakwerk opnieuw gespoten, want door de zon werd het dof en ging zelfs bladeren. Via de verfwinkel verf in een spuitbus laten stoppen en spuiten maar. 
We hebben ook een uitbreiding van de zon/regen tent LATEN maken. O, wat was ik blij dat Niels zei: "laat het toch maken". Het andere deel heb ik destijds zelf gedaan en wat een klere job op een naaimachine, die ook bedoeld was als dressmaker. Het gaf altijd enorm veel stress en gevloek en daar had Niels niet veel zin meer in. Om de pijn van de aanschaf prijs te verzachten heb ik het maar gebombardeerd als mijn verjaardags kado...  
Tussendoor ook nog naar Auckland om ons reddingsvlot en dat van de TARA op te halen, die opnieuw gekeurd moesten worden en nog wat andere spullen gekocht. 
Verder heeft met name Niels nog allerlei klusjes te doen, maar het meeste werk is toch wel gedaan en gaan we morgen gelukkig het water in. Met Kerst en Oud & Nieuw liggen we in de Town basin van Whangarei.



De marifoonantenne en kabel moeten vervangen worden. Best hoog 23 meter aan een draad en alleen de mast als houvast. 


Antifouling verf aangebracht, weer 2 lagen. Aan het eind voel je je tachtig!


Ankerketting gegalvaniseerd, dus moet er een nieuwe splits in de lijn. Is de Marine toch nog ergens goed voor geweest.


Joehoe, mijn verjaardagscadeau in de maak.

                                  

Je moet ook wel manusje van alles zijn op een boot. Nu weer een nieuwe draad solderen


Deze bende heeft inmiddels weer een plekje gekregen en is alles is weer spik en span. De buitenkant van de boot hebben we net gewassen en in de was gezet. 
Het is mooi geweest, inmiddels zijn we dol gedraaid door de herrie van onze buren. Een betonfabriek, die aan de lopende band electriciteitspalen fabriceert. Die ook naast de niet altijd slechte, maar wel harde muziek ook de nodige cementstof veroorzaakt. Het lijkt net op de serie de Flintstones, met een krijsende papagaai als het schafttijd is.
Morgen voor het laatst!

Verjaardagen en andere activiteiten

19 december 2016


Ik had een erge leuke verjaardag. Samen met Roel en Jacomine (TARA), een wandeling met overnachting gedaan. We begonnen met zelfgemaakte appeltaart op de boot en toen met de auto op pad naar de Whangarei Heads. Hier ging de rugzak op en gaan met die banaan. De wandeling ging via de kust en Smugglers Bay ophoog tot 476 meter, een rugzak die steeds zwaarder werd, evenals de benen. Eenmaal boven was het weer afdalen naar zeeniveau, waar de Peach Cove hut was. Geen 5 sterren, maar een basic "Staatsbosbeheer" onderkomen. Dus ook geen dinner, bed and breakfast. Maar dat mocht de pret niet drukken, want de meegebrachte wijn en pastasalade smaakten prima. De volgende dag weer diezelfde 865 traptreden omhoog en over de bergkam verder naar Bream Head. Prachtig uitzicht 360 graden rondom en daarna alleen maar afdalen, makkie dus....!!! Bij Ocean Beach uit de kleren en het water in. Het water was niet echt warm, maar wij wel, dus heerlijk in de golven duiken. Nog even uitrusten op het prachtige strand, maar wel verbrand in zeer korte tijd. De huid had ook nog geen echte zon gezien tijdens ons ZA verblijf.


Een heerlijke afdaling met Ocean Beach op de achtergrond.


Een avondje theather, een optreden à la Oerol op Terschelling.


Voor wat hoort wat...

Van de inmiddels bevriende zeilmaker Phil mochten we zijn "bach" (lees vakantiehuisje) gebruiken,  gelegen in de heuvels van Whangaroa. Samen met Roel en Jacomine besluiten we dan ook het klussen voor een paar dagen te onderbreken. Helaas laat het weer zich niet van zijn beste kant zien en ook een stroomstoring legt de eerste dag het hele noorden plat. 
De volgende dag rijden we naar Ahipara aan de westkust, hier is de start van de 90 Mile Beach richting Cape Reinga, het noordelijkste puntje van NZ. Zover zullen wij niet komen, want wij gaan "surfen" op de zandduinen alhier. Via een strandwandeling lopen we naar de hoge duinen, die in de verte op ons wachten. Hebben we de hele dag bewolkt en miezerig weer, nu net op het moment van beklimmen komt de zon en dus de warmte. Zwetend en zigzaggend wordt er naar boven geklauterd. Tja en dan sta je boven en dan is het toch wel erg steil! Niels ging als eerste heel stoer als een streep op zijn buik naar beneden, maar deze schijtbak ging toch maar zittend op het bodyboard. Sturen ging niet, dus Mar kwam aan het einde in de bosjes terecht. Gevolg linkerbeen vol krassen. Niels lag blauw van het lachen, maar hij had nog net het fatsoen om te vragen hoe het met me ging. Ach, ik had waarschijnlijk niet anders gereageerd. Buiten de schade die ik opliep was het ook wel komisch om te zien. Jammer dat ik mijn GoPro camera niet bij mij had voor een live verslag.
Bij het dorpje Manganui met de "world (lees NZ) famous fish and chips" wordt natuurlijk gestopt om te kijken of dit echt wel zo is...


Links zie je net een blauw figuurtje, Niels. Op de foto niet vast te leggen, maar de helling van zo'n 45 graden.


Beach babes....maar de schade van afdaling is bedekt


Niels zijn verjaardag wordt niet zo spectaculair gevierd als vorig jaar. Het is gewoon werken aan de boot, maar daarna wel Italiaanse kos en een NZ wijntje.

                               

"Boot" gemaakte Tiramisu toe.